Zaczarowana dorożka, zaczarowany Kraków, zaczarowany świat…

/ Z RETROSPEKCJI /

Otwieram okno wyobraźni,
a tam powozy, jak sprzed wieków…
Świat się wyłania z mgły historii,
a za woalem na mnie czeka.

Kroczę niepewnie w tej krainie
ona mnie nęci i przyzywa,
roztacza wokół chwały wizje,
nawet tutejszy bruk je skrywa.

I chylę czoła przed wiekami
co mają przebogate szaty,
bo je historia przyodziała,
a czas nie zawsze dobrze swatał.

* * *

Kraków uwodzi błogim wdziękiem,
misternie łącząc epok wiele,
i świat się zdaje koronkowy
zaczarowany w swoim dziele.

Wiatr rzewne pieśni nuci w chmurach,
o bohaterach sprzed stuleci,
który spisali piękną Księgę,
czytaną dziś z wielkim zacięciem.