W stronę nadziei…

Nie myśl o tym, co zostawiasz za sobą. Wszystko wpisane jest w Duszę Świata i pozostanie w niej na zawsze.
/ Paulo Coelho /

Spotkałam Przeszłość, zaprosiłam mile,
miejsce przy stole wybrałam najlepsze,
z wielką nadzieją na plejadę wspomnień
najmilszych sercu.

Stanęła dumnie, spojrzała wyniośle,
jej wzrok mnie zmroził, zamarłam na chwilę…
Patrzyła na mnie z ogromnym zdziwieniem,
bez wyjaśnienia.

W tym osłupieniu trwałam dłuższą chwilę,
obrazy życia miałam przed oczami,
jak kadr po kadrze ten film się przesuwał
w mojej niemocy.

Wtem przemówiła z wielką mocą w głosie,
pełną zarzutów, skierowanych do mnie,
a przecież chciała chyba jak najlepiej,
nie tylko dla mnie.

I zrozumiałam, że chce się wycofać,
by życie biegło stale nowym szlakiem,
a wszystkie one prowadziły w przyszłość,
pełną nadziei.

W szkatule serca zamknęłam wspomnienia,
czas nie naruszy misternej struktury,
on ciągle biegnie w stronę nowych przeżyć,
nieodgadnionych.

Będę podążać wraz z nim w stronę pragnień,
gdzie tęcza marzeń lśni na firmamencie
i syci duszę nową gamą doznań,
tak upragnionych.

Chodź ze mną traktem jeszcze niepoznanym,
utkanym z myśli bogatych w nadzieję,
co kwitnie w sercu, niczym polne kwiaty,
w ogrodzie marzeń.