Tęsknota jest osadem w kielichu życia.
/ Ambrose Bierce /
Jak mam wyrazić ogromną tęsknotę,
jak łzy pokonać, gdy sił brak w tej walce,
one wojują z mą strapioną duszą,
nie mam oparcia.
Gdy Ciebie nie ma, świat pod parasolem,
ciemnym, złowrogim, czyhającym na mnie,
osacza, tłamsi, rujnuje nadzieję,
nazbyt dosadnie. Czytaj dalej W morzu tęsknoty…
Dziś się dla ciebie śnieg rozkrysztalił,
oglądasz zimę, której nie znałeś.
W górskim schronisku ogień się pali.
Piękna jest zima, prawdziwie biała.
/ Tadeusz Śliwiak /
Senny poranek zatopiony w puchu,
świat, pogrążony w tęsknej melancholii,
budzi się ledwie, połyskuje bielą
w kroplach euforii.
Wytworna zima ziemię w krąg zakryła
swą peleryną pełną śnieżnych pereł,
co rozbłyskują jak gwiazdy stracone
wprost z anielskich sfer. Czytaj dalej Zimowa wirtuozeria
Miłość — kapitał to jedynie szczery,
Sława — to tylko giełdowe papiery.
/B. Zaleski /
Jak to się stało, jak to się mogło stać?
Zaskoczyła nas miłość z niebiańskich Bram.
Bóg miał wobec nas tajemniczy swój plan
spoza ziemskich ram.
Jak uwierzyć Mu, jak rozpoznać ten znak
gdy czas pędzi tak, jakby kończył się świat?
Ziemia kręci się, nie zważając na nic
i tak trudno żyć… Czytaj dalej W miłosnej życia podróży…
Chcesz być szczęśliwy? Poświęcaj się. Chcesz być szczęśliwszym? Poświęć siebie.
/ Alessander Manzoni /
Pierwszy dzień roku jest jak skrajna karta
ponętnej książki z inwazją historii
tak nośnej treści, że budzi estymę,
bliską idylli.
Może upajać lub nieco odstręczać,
lecz sedno wątku następuje później.
Odwracasz stronę, zerkasz jak do studni,
jest coraz pyszniej. Czytaj dalej Na Nowy Rok
Pokój światowy zaczyna się od pokoju naszego serca.
/ Stefan Wyszyński /
Maleńka Miłość zstąpiła na Ziemię,
by pokój zakwitł już na całym świecie,
dobro płynęło niczym górski potok
w codziennym bycie.
Dobro i pokój to zwyczajne słowa,
Boską Miłością na wskroś przepełnione
usłane czystą, niemodną skromnością,
wiecznie ganione. Czytaj dalej Pokój światu w Nowym Roku!
(…) spadające gwiazdy były łzami na policzkach nieba.
/ Karen Blixen, Pożegnanie z Afryką /
Księżyc rozpoczął swój spacer po niebie,
granat nocy drga w świetlistej poświacie.
W meandrach duszy snują się wspomnienia
w srebrnej kantacie.
Mrok je ożywia, wypełnia sfer blaskiem,
a w sercu taniec podniebny się wzdraga,
pląs księżycowy ogarnia nas razem
i Srebroń *spada. Czytaj dalej Rendez-vous z księżycem…
Jeśli patrzy się razem w górę, niebo się przybliża.
/ Phil Bosmans /
Jesteś mi Niebem, gdy błękit zamglony,
zsyłasz promienie wprost do mojej duszy,
rozświetlasz aurę, która mnie otacza,
dostarczasz wzruszeń…
Przy Tobie słyszę anielskie chorały,
one w mym sercu znalazły natchnienie.
Mój Dyrygencie, z niebiańskich zastępów
rozniecasz pienie. Czytaj dalej Jesteś mi Niebem…
Anioł zawsze nas ochrania, jest darem boskim – nie trzeba go wzywać. Oblicze twojego anioła ukazuje się zawsze, gdy ze szlachetnością odnosisz się do świata. Jest strumieniem, polem, błękitem nieba.
/ Paulo Coelho, Pielgrzym /
Jesteś Aniołem, który nie zszedł z Nieba
bez rozpostartych, śnieżnobiałych skrzydeł,
koisz mą duszę ciepłymi słowami,
jak kromką chleba.
Człowiecza dola jest Ci tak znajoma,
jakbyś od wieków służył tu pomocą,
wlewasz w me serce niebiańskie słodkości
z serdeczną mocą.
Twoje ramiona są Arką Przymierza
pomiędzy Niebem a zbrukaną Ziemią,
napełniasz duszę gwiezdnym pyłem świetlnym
w podchmurnej sieni.
Jesteś Posłańcem z anielskich zastępów,
aby dobrocią darzyć nieprzytomnie,
wzbudzić nadzieję w mym stroskanym sercu,
tak na wskroś skromnie. Czytaj dalej Jesteś moim Aniołem…
Cisza jest żywiołem, w którym formują się rzeczy wielkie.
/ Thomas Carlyle /
Gwiazdy zamilkły w niebiańskiej zadumie,
świat się zatrzymał w tym oczekiwaniu,
iglasty wieniec, a w nim cztery świece.
czas zatrzymany…
Niebo goreje, gdy mrok już zapada,
jest przepełnione anielską miłością.
Parady Świętych wypatrują Zbawcy
z wielką czułością. Czytaj dalej W adwentowej ciszy…
Kiedy się czegoś pragnie, wtedy cały wszechświat sprzysięga się, byśmy mogli spełnić nasze marzenie.
/ Paulo Coelho, Alchemik /
Wyruszam w drogę kwitnących wciąż marzeń,
gdzie smętna jesień nie zatarła lata,
a jego ślady przenikają rosę
na progu świata.
Będę się pławić w tych promieniach słońca,
którym szaruga nie przecięła drogi,
bo to dar Nieba, tak przyjazny duszy,
co kruszy mroki. Czytaj dalej Podróż do marzeń…
