Pod parasolem marzeń… / magia CROKOPARCU /

Żeby coś się zdarzyło
Żeby mogło się zdarzyć
I zjawiła się miłość
Trzeba marzyć…
/ Jonasz Kofta, Trzeba marzyć /

Patrzysz i swym oczom nie wierzysz,
ile piękna ukrywa ten świat…
Wkraczasz w wielką krainę marzeń,
pozbawioną wszelkich znamion wad.

Rajskie kwiecie masz pod stopami,
nasycasz nim spragnioną duszę,
wodne lilie Ci się kłaniają,
odziane w barwną tęczę wzruszeń.

Woda płynie kaskadą pragnień
słońce iskry w nie rozsypuje,
cisza gra subtelną melodię,
którą serce się delektuje.

Błękit zerka z zaciekawieniem
w otwarte paszcze krokodyli,
co znudzone wielce ziewają,
wyczekując swych doznań chwili.

Świat zatapia się w swoim pięknie,
gdzie czas drzemie w czarach natury.
Tutaj można o nim zapomnieć,
bo rozbija przestrzeni mury.

I choć Raju nie mam na ziemi,
tu wykwitło jego odbicie.
W CROPARCU można zatonąć,
uwić z kwiecia swe własne życie.