Lato w modrym kapeluszu…

Lato się we mnie przełamało.
/ Jarosław Iwaszkiewicz , Panny z Wilka /

Beztroskie lato w modrym kapeluszu
chodzi po polach, barwi złotem kłosy,
jabłkom maluje pogodne rumieńce
i pragnie więcej.

Lipy powiło rozświetlonym kwieciem,
łąki ozdabia wonnymi ziołami,
układa maki na palecie ziemi,
zaloty czyniąc.

Dzisiaj zajrzało do mojego okna
i świat pojaśniał od jego promieni.
Uśmiech posyła, żar w sercu rozpala,
jak senna mara.

Wsparte o tęczę, pyszni się w błękicie,
niczym Sambation występuje z brzegów,
rzuca w krąg urok, rozlewa się w duszy,
niejedną wzruszy.

Jak wagabunda wędruje po świecie
i zamieszanie sieje pod sklepieniem,
to znów się wdzięczy do gwiazd i księżyca,
dobrze im życząc.

* * *

Chciałabym z Tobą iść śladami lata,
wtulić się w jego z lnu tkane kosmyki,
tańczyć na wietrze w rytm rzewnej muzyki ,
co płynie z nieba.

Zaszyć się w gaju pełnym pomarańczy,
i sycić duszę ich ulotną wonią,
stworzyć tu własną miłosną arkadię,
z tęskną rapsodią.

Na gwiezdny bankiet w tan wyruszyć nocą,
gdy mrok się staje szczęścia obietnicą.
Lato nam sprzyja, podsyła marzenia,
te do spełnienia.