Księżycowa szuflada

Celuj w księżyc, bo nawet, jeśli nie trafisz, będziesz między gwiazdami.
/Patrick Süskind, Pachnidło /

Sny i marzenia ukrywam przed światem
w szufladzie wspomnień, zbratanej z księżycem.
W obręczy nocy on mym powiernikiem
z jasnym obliczem.

On zna pragnienia, utkane z muślinu,
w kolorach tęczy, na skraju błękitu.
Głęboką nocą w wichrowym zamęcie
zdradzę łut bytu.

Jesień próbuje stłamsić moją duszę,
oblec ją skrzętnie mglistą peleryną
a ja odrzucam jej czułe objęcia,
znaczone kpiną.

W blasku księżyca stąpam po kobiercach,
co płoną światłem od gwiazd użyczonym.
Może napotkam dziś deszcz Perseidów,
szczęściem natchnionych…

Na Srebrnym Globie zawieszę spojrzenie,
może utuli moje smętne myśli,
przywróci w duszy paletę kolorów,
szarugę skreśli.

W jesiennej szacie poszukam Twych śladów,
i usiądziemy w księżycowym kręgu,
co tłumi szarość nawet w progu nocy,
w wielkim zasięgu.

W szufladzie schowam księżycowe myśli,
by nie przepadły w jesiennym zamęcie.
Ich nie przekreśli żadna mglista smuga
w codziennym pędzie.