Kategoria: Cytaty

 

Ten świat jest złożony z tysięcy harf, których nie sposób dojrzeć oczyma. Nasz świat jest wypełniony takimi harfami, a każda z nich wydaje inny dźwięk. Wszystkie te dźwięki współgrają ze sobą, tworząc niepowtarzalną melodię…
/ Clannad After Story /

 

… więc wciąż słuchajmy tę niepowtarzalną, polifoniczną melodię bardzo uważnie…

&

Jeśli chcesz znaleźć źródło musisz iść w góry, pod prąd, przedzieraj się, szukaj, nie ustępuj, wiesz, że ono musi tu gdzieś być /… / Strumieniu, leśny strumieniu, odsłoń mi tajemnicę swego początku…

&

Autor: Jan Paweł II

ღ

Udoskonalenie koloru klonowych liści zajęło wiele dni i nocy, jednak tylko pojedynczy powiew wiatru je rozwiał. Piękno może być kruche…

ღ

◕

Każdy człowiek ma na kuli ziemskiej skarb, który gdzieś na niego czeka / … / Ludzie nie chcą już odnajdywać skarbów, mało kto podąża wyznaczoną mu drogą, która jest szlakiem do jego Własnej Legendy i do spełnienia. Większości świat jawi się jako groźba i pewnie z tej przyczyny ten świat staje się w końcu dla nich prawdziwym zagrożeniem.

◕

✿

Wiele dni trzeba, by pomalować drzewa. Tworzy natura, a gdy na jesień tura, wszystko zwieje wichura! Piękne na wodzie rosną lilie w swobodzie, nawet urwane, od łodyżki porwane wciąż są w piękno ubrane

✿

*

Istnieją dwa powody, które nie pozwalają ludziom spełnić swoich marzeń. Najczęściej po prostu uważają je za nierealne. A czasem na skutek nagłej zmiany losu pojmują, że spełnienie marzeń staje się możliwe w chwili, gdy się tego najmniej spodziewają.

Wtedy jednak budzi się w nich strach przed wejściem na ścieżkę, która prowadzi w nieznane, strach przed życiem rzucającym nowe wyzwania, strach przed utratą na zawsze tego, do czego przywykli. Ludzie tęsknią za całkowitą odmianą, a jednocześnie pragną, by wszystko pozostało takie jak dawniej.

*

ღ

Nie ważne jak okrutny i burzliwy staje się ten świat, pragnę, aby serca ludzi pozostały tak nieporuszone i trwałe jak sosna, zakorzeniona na skale.

ღ

◕

Moje milczenie bezwzględne atakuje najlżejszy szmer, ledwie ośmieli się zaszemrać,
Jakże cierpię, że nie dają wytchnienia moje nieprzystępne zbocza,
Gdzie jedyną gościnnością, jaką mogę ofiarować, jest uchwyt skalny,
a więc gościnność ledwie zaczepienia,
Ja, nieustająca w dążeniu ku wysokości,
Karmiąca się jedynie oschłością błękitu.
Patrzę na nieruchomą pielgrzymkę sosen do jałowizny mego szczytu.
Równiny, doliny, hale i wy, drzewa, wybaczcie mi moje niepokorne grzbiety!
Moje pożądanie największe – morze, ogrom leżenia, nieskończoność ruchu, objawienie obłoków!
Ku niemu bez wytchnienia wysyłam moje źródła najwrażliwsze, źródła życia i źródła rozkoszy!
Żadne z nich nigdy do mnie nie wróciło.
Wciąż nie tracę nadziei.

◕◕

ჱܓ

Zielonkawo lśnią Wielkie Niebiosa – jam czcią wielką przejęty sercem być w Niebo-wziętym,
myślą tą pochłonięty! Przyczyn nie znamy, w życiu swym się motamy, siebie poznamy, gdy w sercu się zgłębiamy, odpowiedź otrzymamy!

ჱܓ