Klejnoty duszy…
Wszechświat ukrywa w nas, ludziach, nieznane klejnoty, a potem przygląda się z boku, czy potrafimy je znaleźć.
/ Elizabeth Gilbert /
W twoim uśmiechu dziś odkryłam Niebo,
ziemia się kłania Aniołom w dobroci,
pasma udręki zniknęły w przestrzeni,
w duchowym blasku mój świat już się złoci.
Serca wędrówek jesteś przewodnikiem,
blask twoich oczu szarość chmur rozgania,
bledną skruszone, nic ich nie zatrzyma,
stęsknione słońce wstaje niczym łania.
Gdy na mnie spojrzysz, cały świat jaśnieje,
gwardia Aniołów zerka zadziwiona,
jakie połacie piękna skrywa ziemia
w pełni miłości, co jeszcze dokona.
Jesteś oparciem w moich trudnych sprawach,
lekarzem duszy tak często strapionej,
twe słowa kryją ocean dobroci,
w sercu ukrytej, od której dziś płonę.
W twej skromnej duszy kryją się klejnoty,
które dla świata są wciąż nieznajome,
dla mnie są skarbem nie do utracenia,
przed złem wszelkim stanowią osłonę.
Jesteś Aniołem, co zstąpił na ziemię
i dobro sieje, sam nie wiedząc o tym,
twoja życzliwość bram niebiańskich sięga,
działa na przekór wiatrom podle knutym.
Podążam stale twoimi śladami,
bo wiem, że nigdy na zgubę nie wiodą,
pokryją ziemię nieprzebranym dobrem
by miłość kwitła nieskażona trwogą.
/ T. M. Tarasek, 14 marca 2019 r. /
